wiersz

 XXI wiek

Stoję naga wśród tysiąca betonowych drzew

Bezimienna zniewaga, serce jak ciernisty krzew

Zimny asfalt, ziemne niebo spogląda na świat

Smutne myśli i wspomnienia ukręcony bat

Hej koniku mechaniczny prestiżowy znak

Choć nam nic już nie potrzeba, wciąż czujemy brak

Zdrowe nogi, ręce, głowa, duszę mam kaleką

Zaślepiona w ludzi tłumie do szczęścia daleko...